Kalıtım kanunları
Darwin’in evrim teorisini geliştirdiği dönemde canlıların özelliklerini sonraki nesillere nasıl aktardıkları, yani kalıtımın nasıl gerçekleştiği tam olarak bilinmiyordu. Bu nedenle kalıtımın kan yoluyla sağlandığı gibi ilkel düşünceler yaygın kabul görüyordu. Kalıtım hakkındaki bu belirsizlik, Darwin’in teorisini geliştirirken tümüyle yanlış birtakım varsayımlara dayanmasına neden oldu.
Darwin, “evrim mekanizması” olarak temelde doğal seleksiyonu gösteriyordu. Ama doğal seleksiyon vasıtasıyla seçilecek olan “yararlı özellikler” nasıl ortaya çıkacak ve nesilden nesile nasıl aktarılacaktı? İşte Darwin bu noktada Lamarck tarafından ortaya atılmış olan “kazanılmış özelliklerin sonradan aktarılması” tezine sarıldı. Evrim teorisini savunan bir araştırmacı olan Gordon Taylor, The Great Evolution Mystery adlı kitabında Darwin’in Lamarckizm’den yoğun biçimde etkilendiğini şöyle anlatır:
Lamarckizm, kazanılmış olan özelliklerin kalıtsal olarak aktarılması olarak bilinir… Darwin’in kendisi, açık konuşmak gerekirse, böyle bir kalıtımın gerçekleştiğine inanmış ve hatta parmaklarını kaybettikten sonra çocukları parmaksız olarak doğan bir adamı kaynak olarak gösterip bu olayı anlatmıştır… Darwin, Lamarck’tan tek bir fikir bile almadığını iddia etmiştir. Bu son derece ironiktir, çünkü Darwin sürekli olarak kazanılmış özelliklerin aktarılması fikriyle oynamıştır ve (bu nedenle) eleştirilmesi gereken, Lamarck’tan ziyade Darwin’dir. Kitabının (Türlerin Kökeni) 1859 baskısında “dış şartların değişiminin” varyasyonlara kaynaklık ettiğini söylemekte, ama hemen ardından bu şartların varyasyonları yönettiğini ve bunu yaparken de doğal seleksiyonla işbirliği yaptığını açıklamaktadır. Her geçen yıl, (organların) kullanılması ya da kullanılmaması konusuna daha fazla önem vermiştir… 1868’de “Varieties of Animals and Plants under Domestication” isimli kitabını yayınladığında, Lamarkist kalıtıma delil oluşturduğunu düşündüğü bir dizi örnek vermiştir… Bazı erkek çocuklarının organlarının ön derilerinin, nesiller boyu yapılan sünnet nedeniyle kısaldığı gibi.1
Ancak Lamarck’ın tezi, Avusturyalı botanikçi Rahip Gregor Mendel’in keşfettiği kalıtım kanunları tarafından yalanlandı. Bu durumda “yararlı özellikler” kavramı da havada kalmış oluyordu. Genetik kanunları, kazanılmış özelliklerin aktarılmadığını ve kalıtımın değişmez bazı yasalara göre gerçekleştiğini gösteriyordu. Bu yasalar, türlerin değişmezliği görüşünü destekliyordu.
Gregor Mendel, uzun deney ve gözlemler sonucunda belirlediği kalıtım kanunlarını 1865 yılında açıklamıştı. Ancak bu kanunların bilim dünyasının dikkatini çekmesi yüzyılın sonlarında mümkün oldu. 20. yüzyılın başlarında bu kanunların doğruluğu tüm bilim dünyası tarafından kabul edildi. Bu durum, “yararlı özellikler” kavramını Lamarck’a dayanarak açıklamaya çalışmış olan Darwin’in teorisini ciddi bir açmaza sokmuş oluyordu.
İşte bu nedenle Darwinizm’i savunan bilim adamları, 20. yüzyılın ilk çeyreğinde yeni bir evrim modeli geliştirmeye çalıştılar. Böylece neo-Darwinizm doğdu. . (bkz. Neo-Darwinizm komedisi) http://harunyahya.org/tr/Evrim-Sozlugu/15945/Kalitim-kanunlari